Luz blues i zakupy w Otavalo

Dzisiejszy dzien byl jednym z najbardziej wyluzowanych… Zakupy, kawa, ciacha, superjedzenie to tu, to tam… Bez pospiechu, w zwolnionym tempie, zadnego polowania z aparatem, choc sceneria Otavalo az sie o to prosi, nie zrobilam ani jednego zdjecia…
Cala poprzednia noc spedzilam w autobusie do Quito ale nie chcialo mi sie tam zostac. Po wygranej walce z taxowkarzem podczas tranfserowania sie z jednego na dworca na drugi (poszlo jak zwykle o pieniadze, najpierw wmawial mi, ze jest strajk wszystkich autobusow – a byl tylko tych miejskich - zeby wyludzic kurs do Otavalo za kosmiczna kase a potem doliczyl sobie dolara za wjazd/oplate dworcowa; ale ja nie daje sie juz tak latwo frajerowac tym naciagaczom i wyrwigroszom:) przyjechalam do oddalonego o 2 godziny Otavalo – glownie po to zeby kupic tu hamak. Nie zeby w calym Quito nie bylo hamakow… ale dla mnie male miasta maja jednak wiecej uroku a Quito zostawiam na jutro.
Kupilam hamak na Plaza de Poncho a przy okazji: 2 swetry (nie moglam zdecydowac sie a kolor), 3 koszulki, ponczo i torbe zeby to wszystko zapakowac. Hehe znowu beda mialy mole co jesc;) Aha i jeszcze wazonik, ktorego pewnie nie dowiaze w calosci i jeszcze 5 plytek CD... Potem wyskoczylam do Cotacachi i kupilam torebki. Trzy. Wszystko dla siebie, bardzo samolubnie (znaczy sie, prosze nie oczekiwac prezentow;).
No ale dobra - jutro - dla Was dzis - ostatnia szansa na przeslanie mi listy zakupow jakby ktos cos bardzo potrzebowal z Ekwadoru:) Gosia, przysiegam nie bylo wioskowych melonikow w Otavalo!
Pedro nie mogl mi towarzyszyc przy zakupach tak jak sie umowilismy, bo pojechal kupowac towar do Peru, wiec zapewne placilam podwojne stawki. Mimo wszystko oplacalo sie – i im i mnie:) Bo chyba jeszcze nie wspomnialam, ze generalnie tu w Ekwadorze jest bardzo tanio. Sztuka tylko nie jest tania... no wlasnie, jutro mam nadzieje sfinalizowac zakup obrazow - mam nadzieje ze zastane przesylke na poczcie...