W San Agustin zatrzymalam sie...

Dzis o poranku okazalo sie, ze nie ma ludzi chetnych na wyprawe dzipem (moze beda jutro). Ja odkrylam w miedzyczasie, ze nic mi sie nie chce. Nadciagnela burza mysli, bo pojawil sie kolejny, odwieczny podczas podrozy problem, zwiazany z podjeciem decyzji - should I stay or should I go now... tylko, ze teraz czas sie zageszcza... niewiele dni pozostalo a ja powinnam zmierzac juz w kierunku granicy z Wenezuela... Ostatnio sporo czasu spedzam na obliczaniu czasu jaki potrzebuje aby dostac sie do Caracas na czas, zeby zlapac swoj powrotny samolot. Postanowilam jednak sie zatrzymac, wyluzowac - ostatnio bylo intensywnie - sie usprawiedliwilam przed soba;) wielka ulga i radosc po podjeciu decyzji;) ale oznacza to ze praktycznie odpuszczam sobie Bogote i interesujaca mnie kraine Mwiskow...co oznacza, ze do Kolumbii trzeba bedzie powrocic.Ja sie wiec dzis zatrzymalam a miasteczko San Agustin wraz ze mna. Budze sie rano, nie ma swiatla. Jak nie ma swiatla to i cieplej wody. Tutaj noce sa chlodne wiec mialam ochote wziac prysznic w cieplej wodzie, skoro juz jest dostepna w tym hotelu. Czekam na 8ma bo moze bedzie po 8mej, mialam nadzieje... ale zapytana gosciowa mowi, ze dzis nie bedzie caly dzien w calym miescie do 18tej. Wrrr, okropnie zaluje - hmmm nie wiem czy sie przyznawac jaki ze mnie brudas - ze wczoraj padlam zmeczona i prysznic sobie odpuscilam... Poranny prysznic byl wiec zimny, wynurzam sie na miasto a tam jakos dziwnie, cicho, muza nie tetni na maxa jak to zawsze z kazdego, sklepu, salonu fryzjerskiego, knajpy... nawet soku z mango nie moglam sie napic, bo sokowirowki nie chodzily. Bylo sennie, to i mi chcialo sie spoczac gdzies na trawce i poczytac ksiazke - zeby nie bylo, ze na darmo ciagam ja przez 4 tygodnie (przywiozlam dwie a nawet w polowie pierwszej nie jestem). Zgodnie z rekomendacjami mojego nowego opiekuna (niejaki Lukas zajal sie planowaniem mojego czasu) wybralam sie na spacer za miasto, do przeleczy, ktora leniwie-porywiscie plynal sobie gorski potok. Tam znalazlm malenka, czesciowo kamienista czesciowo piaszczysta plaze - mowie Wam - jakze tranquilo i uroczo. Wprawdzie mialo byc pol godziny marszu a bylo poltora... Ale milo sie szlo, po drodze moglam obserwowac kawowe zniwa... Droga byla uslana owocami spadlymi z przydroznych drzew. Postanowilam sprobowac co zacz. Rozpolawiam, patrze, probuje - guajawa. Tylko troche mniejsza niz widzialam na targu, moze dzika. Ale jaka pyszna - rozowiutka w srodku a w smaku przypominala mi dojrzale poziomki. Czemu tak leza bezpanskie pomyslalam sobie... ale rzucilam sie na nie bez dalszego zastanawiani; hmmm zdobyczne jeszcze lepiej smakuja:) Jak juz kilka sztuk pochlonelam, zwolnilam tempo, powoli rozpolawiam kolejna, powoli degustuje, przygladam sie dluzej... a tu ni stad ni zowad z delikatnego rozowego miazszu wynurza sie... robaczek. Taki wypasiony, dlugi pedraczek. O zgrozo! Moze przypadek... Zeby upewnic sie, ze nie we wszystkich tych owocach zyja robaczki rozpalawiam po kolei te ktore spoczywaly juz w moim plecaku. Coz... oblesne robaczki mieszkaly we wszyskich... a mnie opanowaly mdlosci:( ale juz mi przeszlo. Wrocilam do miasta i po pewnym czasie przez miasto przeszlo wielkie OOOOOO, wrocil prad, i wszystko wrocilo do normy - muzyka poplynela zewszad...Mam szczescie do pieknych wieczorow w tym magicznym miescie. Wczoraj pelnia ksiezyca; burdel byl przez to w moim ukwieconym hotelu, bo jego wlascicielka z tego powodu przesadzala wszystkie kwiaty, bo ponoc jak sie je przesadzi po pelni ksiezyca to beda pieknie rosly. A przed chwila wrocilam z parady. W miescie jest fiesta z okazji Dnia Patrona San Agustin. Parada to byl przemarsz dzieci ubranych w rozne mundurki z lampionami w rekach. Byla tez dziecieca orkiestra wygrywajaca dudniace dzwieki na bebnach, jakby indianskie albo mi sie tak wydawalo... Ciemnosc, lampiony i te rytmy - wygladalo to na jakis tajemniczy obrzed. Parade otwieraly aniolki - naprawde! nic nie palilam! - mialy biale, opierzone skrzydelka... tak byly przebrane najmlodsze dzieci:) Do tego fajerwerki i w ogole uroczysta atmosfera, a parada konczyla sie msza w kosciele. Ech, to byl calkiem blogi dzien...